MATEO DUDEK DU - 마태복음 제22장
1 Kaj respondante, Jesuo denove parolis al ili parabole, dirante:
2 La regno de la ĉielo similas al unu reĝo, kiu faris edziĝan feston por sia filo, 3 kaj sendis siajn sklavojn, por voki la invititojn al la edziĝa festo; kaj ili ne volis veni.
예수께서 다시 비유로 대답하여 가라사대 ○｢천국은 마치 자기 아들을 위하여 혼인 잔치를 베푼 어떤 임금과 같으니 ○그 종들을 보내어 그 청한 사람들을 혼인 잔치에 오라 하였더니 오기를 싫어하거늘
4 Poste li sendis aliajn sklavojn, dirante: Diru al la invititoj: Jen mi preparis la manĝon; miaj bovoj kaj miaj grasigitaj brutoj estas buĉitaj, kaj ĉio estas preta; venu al la edziĝa festo.
다시 다른 종들을 보내며 가로되 '청한 사람들에게 이르기를 내가 오찬을 준비하되 나의 소와 살진 짐승을 잡고 모든 것을 갖추었으니 혼인 잔치에 오소서 하라' 하였더니
5 Sed ili malatentis, kaj foriris, unu al sia bieno, alia al sia komercado; 6 kaj la ceteraj, kaptinte liajn sklavojn, perfortis kaj mortigis ilin.
저희가 돌아보지도 않고 하나는 자기 밭으로, 하나는 자기 상업차로 가고 ○그 남은 자들은 종들을 잡아 능욕하고 죽이니
7 Kaj la reĝo koleris; kaj sendinte siajn armeojn, li pereigis tiujn mortigintojn kaj bruligis ilian urbon.
임금이 노하여 군대를 보내어 그 살인한 자들을 진멸하고 그 동네를 불사르고
8 Tiam li diris al siaj sklavoj: La edziĝa festo estas preta, sed la invititoj ne estis indaj.
이에 종들에게 이르되 '혼인 잔치는 예비되었으나 청한 사람들은 합당치 아니하니
9 Iru do al la disirejoj de la vojoj, kaj ĉiujn, kiujn vi trovos, invitu al la edziĝa festo.
사거리 길에 가서 사람을 만나는 대로 혼인 잔치에 청하여 오너라' 한대
10 Kaj tiuj sklavoj, elirinte sur la vojojn, kunvenigis ĉiujn, kiujn ili trovis, malbonajn kaj bonajn; kaj la edziĝa festo pleniĝis de gastoj.
종들이 길에 나가 악한 자나 선한 자나 만나는 대로 모두 데려오니 혼인잔치에 손이 가득한지라
11 Sed la reĝo, enveninte por rigardi la gastojn, tie vidis viron, kiu ne havis sur si edziĝofestan veston; 12 kaj li diris al li: Amiko, kiel vi envenis ĉi tien, ne havante edziĝofestan veston? Kaj li silentadis.
임금이 손을 보러 들어올 쌔 거기서 예복을 입지 않은 한 사람을 보고 ○가로되 '친구여 어찌하여 예복을 입지 않고 여기 들어왔느냐' 하니 저가 유구무언이어늘
13 Tiam la reĝo diris al siaj servantoj: Ligu lin mane kaj piede, kaj elĵetu lin en la eksteran mallumon; tie estos la plorado kaj la grincado de dentoj.
임금이 사환들에게 말하되 '그 수족을 결박하여 바깥 어두움에 내어 던지라 거기서 슬피 울며 이를 갊이 있으리라' 하니라
14 Ĉar multaj estas vokitaj, sed malmultaj estas elektitaj.
청함을 받은 자는 많되 택함을 입은 자는 적으니라｣
15 Tiam iris la Fariseoj, kaj konsiliĝis, kiel ili povos impliki lin per interparolado.
이에 바리새인들이 가서 어떻게 하여 예수로 말의 올무에 걸리게 할까 상론하고
16 Kaj ili sendis al li siajn disĉiplojn kun la Herodanoj, por diri: Majstro, ni scias, ke vi estas verama, kaj instruas laŭ vero la vojon de Dio, kaj ne zorgas pri iu ajn; ĉar vi ne favoras la personon de homoj.
자기 제자들을 헤롯 당원들과 함께 예수께 보내어 말하되 ｢선생님이여 우리가 아노니 당신은 참되시고 참으로써 하나님의 도를 가르치시며 아무라도 꺼리는 일이 없으시니 이는 사람을 외모로 보지 아니하심이니이다
17 Diru do al ni, kiel ŝajnas al vi? ĉu konvenas doni tributon al Cezaro, aŭ ne?
그러면 당신의 생각에는 어떠한지 우리에게 이르소서 가이사에게 세를 바치는 것이 가하니이까 불가하니이까｣ 한대
18 Sed Jesuo, sciante ilian ruzecon, diris: Kial vi min provas, hipokrituloj?
예수께서 저희의 악함을 보시고 가라사대 ｢외식하는 자들아 어찌하여 나를 시험하느냐
19 Montru al mi la tributan moneron. Kaj ili alportis al li denaron.
셋돈을 내게 보이라｣ 하시니 데나리온 하나를 가져왔거늘
20 Kaj li diris al ili: Kies estas ĉi tiu bildo kaj la surskribaĵo?
예수께서 말씀하시되 ｢이 형상과 이 글이 뉘 것이냐｣
21 Ili diris al li: De Cezaro. Tiam li diris al ili: Redonu do al Cezaro la propraĵon de Cezaro, kaj al Dio la propraĵon de Dio.
가로되 ｢가이사의 것이니이다｣ 이에 가라사대 ｢그런즉 가이사의 것은 가이사에게, 하나님의 것은 하나님께 바치라｣ 하시니
22 Kaj aŭdinte, ili miris, kaj lin lasis kaj foriris.
저희가 이 말씀을 듣고 기이히 여겨 예수를 떠나가니라
23 En tiu sama tago alvenis al li Sadukeoj, kiuj diras, ke ne estas releviĝo; kaj ili demandis lin, dirante:
부활이 없다 하는 사두개인들이 그 날에 예수께 와서 물어 가로되
24 Majstro, Moseo diris: Se iu mortas, ne havante infanojn, lia frato edziĝu kun lia edzino kaj naskigu idaron al sia frato.
｢선생님이여 모세가 일렀으되 '사람이 만일 자식이 없이 죽으면 그 동생이 그 아내에게 장가들어 형을 위하여 후사를 세울찌니라' 하였나이다
25 Estis ĉe ni sep fratoj; kaj la unua edziĝis kaj mortis, kaj ne havante idaron, lasis sian edzinon al sia frato; 26 tiel same ankaŭ la dua, kaj la tria, ĝis la sepa.
우리 중에 칠 형제가 있었는데 맏이 장가 들었다가 죽어 후사가 없으므로 그의 아내를 그 동생에게 끼쳐두고 ○그 둘째와 세째로 일곱째까지 그렇게 하다가
27 Kaj post ĉiuj la virino mortis. 28 En la releviĝo do, por kiu el la sep ŝi estos edzino? ĉar ĉiuj ŝin havis.
최후에 그 여자도 죽었나이다 ○그런즉 저희가 다 그를 취하였으니 부활 때에 일곱 중에 뉘 아내가 되리이까｣
29 Sed Jesuo responde diris: Vi eraras, ne sciante la Skribojn, nek la potencon de Dio. 30 Ĉar en la releviĝo oni nek edziĝas nek edziniĝas, sed estas kiel anĝeloj en la ĉielo. 31 Sed pri la releviĝo el la mortintoj, ĉu vi ne legis tion, kio estis dirita al vi de Dio, nome: 32 Mi estas la Dio de Abraham kaj la Dio de Isaak kaj la Dio de Jakob? Dio estas Dio ne de la mortintoj, sed de la vivantoj.
예수께서 대답하여 가라사대 ｢너희가 성경도, 하나님의 능력도 알지 못하는 고로 오해하였도다 ○부활 때에는 장가도 아니 가고 시집도 아니 가고 하늘에 있는 천사들과 같으니라 ○죽은 자의 부활을 의논할찐대 하나님이 너희에게 말씀하신 바 ○'나는 아브라함의 하나님이요 이삭의 하나님이요 야곱의 하나님이로라' 하신 것을 읽어 보지 못하였느냐 하나님은 죽은 자의 하나님이 아니요 산 자의 하나님이시니라｣ 하시니
33 Kaj kiam la homamaso tion aŭdis, ili miregis pro lia instruado.
무리가 듣고 그의 가르치심에 놀라더라
34 Sed la Fariseoj, aŭdinte, ke li silentigis la Sadukeojn, kune kolektiĝis.
예수께서 사두개인들로 대답할 수 없게 하셨다 함을 바리새인들이 듣고 모였는데
35 Kaj unu el ili, leĝisto, demandis lin, provante lin: 36 Majstro, kiu estas la granda ordono en la leĝo?
그 중에 한 율법사가 예수를 시험하여 묻되 ○｢선생님이여 율법 중에 어느 계명이 크니이까｣
37 Kaj li diris al li: Amu la Eternulon, vian Dion, per via tuta koro kaj per via tuta animo kaj per via tuta menso. 38 Ĉi tiu estas la granda kaj la unua ordono. 39 Kaj dua estas simila al ĝi: Amu vian proksimulon kiel vin mem. 40 De ĉi tiuj du ordonoj dependas la tuta leĝo kaj la profetoj.
예수께서 가라사대 ｢'네 마음을 다하고 목숨을 다하고 뜻을 다하여 주 너의 하나님을 사랑하라' 하셨으니 ○이것이 크고 첫째 되는 계명이요 ○둘째는 그와 같으니 '네 이웃을 네 몸과 같이 사랑하라' 하셨으니 ○이 두 계명이 온 율법과 선지자의 강령이니라｣
41 Kaj kiam la Fariseoj jam kunvenis, Jesuo ilin demandis, 42 dirante: Kion vi pensas pri la Kristo? kies filo li estas? Ili diris al li: De David. 43 Li diris al ili: Kial do David, en la Spirito, lin nomas Sinjoro, dirante: 44 La Eternulo diris al mia Sinjoro: Sidu dekstre de Mi, Ĝis Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj?
바리새인들이 모였을 때에 예수께서 그들에게 물으시되 ○｢너희는 그리스도에 대하여 어떻게 생각하느냐 뉘 자손이냐｣ 대답하되 ｢다윗의 자손이니이다｣ ○가라사대 ｢그러면 다윗이 성령에 감동하여 어찌 그리스도를 주라 칭하여 말하되 ○'주께서 내 주께 이르시되 내가 네 원수를 네 발 아래 둘 때까지 내 우편에 앉았으라 하셨도다' 하였느냐
45 Se do David nomas lin Sinjoro, kiel li estas lia filo? 46 Kaj neniu povis respondi unu vorton al li, nek iu post tiu tago plu kuraĝis fari al li demandon.
다윗이 그리스도를 주라 칭하였은 즉 어찌 그의 자손이 되겠느냐｣하시니 ○한 말도 능히 대답하는 자가 없고 그 날부터 감히 그에게 묻는 자도 없더라